Cudowny różowy kocyk (a nawet dużo więcej!)

A co jeśli przyszły lub dopiero-co tata a prawdziwy nerd z zacięciem kinomatograficznym, z dużym poczuciem humoru i zdrową autoironią zechce podarować córce coś specjalnego ?

O tym właśnie będzie dzisiejsza produkcja:)

Z założenia kocyk miał być mały, wyszło mi 70x85cm, wykorzystałam wełnę z posiadanych zapasów, i jest to bardzo dobra włóczka, sztuczna, ale bardzo ciepła i delikatna. I gruba, dlatego wybrałam szydelko nr 6, tak aby poszczególne części nie były sztywne. I nie są :) Powtórzyłam schemat z łączonych elementów, 19x22, a kolory są takie, jakie akurat miałam - chciałam, aby kocyk był łagodny w odbiorze (na wypadek, gdyby miała to być jedyna jego zaleta:). Całość jest elastyczna, przyjemna w dotyku i taka super "grubaśna". Bardzo lubię i sam schemat i ostateczny efekt takiego szydełkowania.

Pomysł na taki kocyk przyszedł mi do głowy już parę miesięcy temu, w styczniu/lutym, ale nie byłam wcale pewna czy w ogóle będę go realizować. Zwłaszcza, że były głosy, które szczerze odradzały mi jakąkolwiek nad nim pracę ;) Ale według mnie był i jest po prostu genialny, więc i tak go zrealizowałam. 

Kocyk powstał dość szybko prawdę mówiąc, zrobiłam go w dwa tygodnie bodajże, bo dobrze mi się nad nim pracowało (jak układałam poszczególne fioletowe elementy to nie mogłam się powstrzymać od chichotu...:), no i także dlatego, że z założenia miał być niewielki - zdaję sobie sprawę z faktu, że takiego kocyka nie mogę nikomu ot tak, sama z siebie, podarować. To musi być świadoma decyzja i przytomny wybór opisanego w tytule ewentualnego taty :)

Gorąco wierzę, że ten kocyk wszystkim będzie się podobał tak bardzo jak mi :):):)

Kocyk w całości - uwaga, ten kocyk ma górę i dół. 

Lewa strona kocyka